“In de Bijbel wordt de Babylonische ballingschap gezien als een strafexpeditie omwille van de ongehoorzaamheid van de koning,” vertelt assyrioloog Caroline Waerzeggers in deze podcast, “maar de Babyloniërs waren niet geïnteresseerd in het straffen van die bevolking. Ze hadden hen nodig als kolonisten om steppegebieden in het kernland vruchtbaar te maken en te bewerken. En als goedkope arbeidskrachten voor corvee taken, zoals het leger of bouwprojecten.”
Caroline schetst aan de hand van de spijkerschrift bronnen een levendig beeld van Babylonië, het verstedelijkte en kosmopolitische gebied tussen de Tigris en de Eufraat waar de Joodse ballingen terecht kwamen. Ook gaat ze dieper in op het nieuw gestichte stadje of dorp Yahūdū, ofwel Jeruzalem, waar ze waarschijnlijk Hebreeuws spraken, met elkaar trouwden, kinderen kregen en hun eigen cultuur mochten doorzetten. En waar we vrij zeker ook de profeet Ezechiël aan kunnen verbinden.
Het gesprek biedt een unieke inkijk in het leven van een van de volken die na tientallen jaren machtsstrijd in het Oude Nabije Oosten naar Babylonië werden gedeporteerd, maar die ondanks de traumatische ervaring die dit ongetwijfeld met zich meebracht daar toch een bestaan en een levendige gemeenschap wisten op te bouwen.